19 دسامبر 2022- درمان‌های مدرن برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی (HF) با کسر جهشی پایین(EF)، که نشان‌ دهنده اختلالات عملکرد سیستولیک در سیستم قلبی عروقی است، ممکن است EF را بهبود بخشد. با این حال، داده‌های مربوط به مدیریت بیمارانمبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی بهبود یافته (HFimpEF)، وضعیتی که معمولاً از کارآزمایی‌های ارزیابی پیامد نارسایی قلبی حذف می‌شود، محدود است.

در مطالعه اخیراً منتشر شده در Nature Medicine، محققان ایمنی و اثربخشی داپاگلیفلوزین را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی بهبود یافته بررسی کردند.

کارآزماییDELIVER ، که یک کارآزمایی بالینی آینده نگر، بین المللی، دوسوکور، تصادفی و کنترل شده با دارونما بود، در 353 مکان از 20 کشور برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی داپاگلیفلوزین در مقایسه با دارونما در میان بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کاهش خفیف کسر جهشی یا با کسر جهشی افزایش یافته، انجام شد.

در میان 6263 شرکت ‌کننده در کارآزمایی DELIVER با نارسایی قلبی علامت‌دار و نارسایی بیش از 40 درصدی بطن چپ، 18 درصد از افراد دچار نارسایی قلبی با کسر جهشی بهبود یافته(HFimpEF) بودند، در این افراد کسرجهشی از کمتر یا مساوی 40 درصد، به بیش از 40 درصد افزایش یافته بود.

بین اول سپتامبر 2018 و 18 ژانویه 2021، تعداد 3131 و 3132 نفر که بر اساس وضعیت دیابتشان طبقه بندی شده بودند، به ترتیب روزانه 10 میلی گرم داپاگلیفلوزین یا دارونما دریافت کردند. این مطالعه شامل افراد 40 ساله یا بالاتر بانارسایی بطن چپبیش از 40٪ در یک سال پس از ثبت نام و نارسایی قلبی علامتدار بود.

علاوه بر این، همه شرکت ‌کنندگان در مطالعه، افزایش سطوح پپتید ناتریورتیک (NT-proBNP) را نشان دادند: بنا به تعریف افزایش سطح NT-proBNP در میان افراد بدون فیبریلاسیون یا فلاتر دهلیزی، به مقدار این پپتید به بیش از 300 پیکوگرم در میلی لیتر و در میان افراد مبتلا به فیبریلاسیون یا فلاتر دهلیزی به افزایش این پپتید به سطوح بیش از 600 پیکوگرم در میلی لیتر اطلاق می شود. بیماری ساختاری قلب نیز در همه شرکت کنندگان در مطالعه وجود داشت، از جمله هایپرتروفی بطن چپ یا بزرگ شدن دهلیز چپ.

افراد با یا بدون دیابت نوع 2 و کسانی که در بیمارستان بستری شده بودند یا به دلیل تشدید نارسایی قلبی در مراکز سرپایی مراقبت می شدند، در این مطالعه وارد شدند. علاوه بر این، افراد دارای سابقه قبلی LVEF با مقادیربرابر یا کمتر از 40٪ اما بیشتر از 40.0٪ مقادیر اکوکاردیوگرافی (ECG) در طول ثبت نام، نیز در این مطالعه وارد شدند.

محققان، افرادی که به مدت 4 هفته از مهارکننده های سدیم/گلوکز 2(SGLT2) استفاده می کردند، افرادی که قبلا تجربه ی عدم تحمل مهارکننده های SGLT2 را داشتند، افراد مبتلا به دیابت نوع 1، افراد دارای فشار خون سیستولیک بیش از 160 میلی متر جیوه، و مصرف نکردن بیش از سه داروی ضد فشار خون، نرخ فیلتراسیون گلومرولی تخمین زده شده (EGFR) کمتر از 25 میلی لیتر در دقیقه / 1.7 متر مربع، و همچنین کسانی که علیرغم مصرف داروهای ضد فشار خون، فشار خون سیستولیک آنها بیش از 180 میلی متر جیوه بود، را از مطالعه کنار گذاشتند.

علاوه بر این، افراد با تشخیص‌های مرتبط با علائم نارسایی قلبی، از جمله هایپرتنشن اولیه ی ریوی و کم‌خونی، از تجزیه و تحلیل حذف شدند.

نتیجه اصلی مطالعه یک اندازه گیری ترکیبی از بدتر شدن نارسایی قلبی یا مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی بود. نتایج ثانویه مطالعه شامل تعداد کل رویدادهای نارسایی قلبی، مانند پذیرش اولیه و بعدی در بیمارستان براینارسایی قلبییا ویزیت های فوریبه دلیل نارسایی قلبی، مرگ های قلبی عروقی، نمره کیفیت زندگی ارزیابی شده با پرسشنامه کانزاس سیتی کاردیومیوپاتی(KCCQ)، مرگ و میر مرتبط با بیماری های قلبی عروقی، و مرگ  و میر به هر علتی، بود.

بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی بهبود یافته، بر اساس پاسخ به سؤالی که سابقه نارسایی قلبی علامت دار را با کسر جهشی کاهش یافته کمتر یا مساوی 40 درصد بررسی می کرد، شناسایی شدند. ارزیابی ها برای پیگیری پس از یک، چهار، هشت، 12 و 16 ماه، پس از تصادفی سازی و هر چهار ماه پس از آن انجام شد.

مدل‌سازی خطرات متناسب کاکس برای ارزیابی داده‌های پیامد اولیه و ثانویه استفاده شد. نسبت خطر(HR)  نیز محاسبه شد. مدل سازی نیمه پارامتریک کاکس برای تجزیه و تحلیل مرگ و میر قلبی عروقی و کل حوادث نارسایی قلبی انجام شد.

یافته های مطالعه به شرح زیر است:

· نرخ رویدادها در میان بیمارانHFimpEF ، قابل مقایسه با افراد مبتلا به نارسایی قلبی با کسرجهشی کمتر از 40٪ بود. در میان بیماران HFimpEF، داپاگلیفلوزین نتیجه ی ترکیبی اولیه ی مطالعه را بانسبت خطر0.7 کاهش داد، اولین حوادثاز وخیم شدن نارسایی قلبی را با نسبت خطر 0.8، مرگ‌های قلبی عروقی را با نسبت خطر 0.6، و کل حوادث ناشی از وخیم شدن نارسایی قلبی را به سطوح قابل مقایسه در افرادی با کسر جهشی بیشتر از 40 درصد کاهش داد.

· در میان بیماران HFimpEF، مزیت داپاگلیفلوزین در مقایسه با دارونما به طور مداوم در زیر گروه های LVEF از پیش تعیین شده مشاهده شد، با نسبت های خطر 0.8، 0.7، و 0.6 به ترتیب برای مقادیر LVEF کمتر یا مساوی با 49٪، 50٪ تا 59٪. ، و بیشتر از 60.0٪.

· میزان مرگ و میرهای قلبی عروقی، اولین رویدادهای نارسایی قلبی، مرگ‌های ناشی از همه علل، و کل رویدادهای نارسایی قلبی در بین بیماران HFimpEF و افرادی با LVEF بیش از 40 درصد، قابل مقایسه بود. با این حال، از 3131 نفر، 18٪ سابقه LVEF قبلی کمتر یا مساوی 40٪ داشتند.

· در مقایسه با افراد مبتلا به نارسایی بیش از 40 درصدی بطن چپ، بیمارانHFimpEF جوان‌تر، بیشتر مرد بودند، کمتر سفیدپوست بودند و مقدار نارسایی بطن چپ در آنها در ابتدای تحقیق کمتر بود.

· نسبت قابل توجهی از بیمارانHFimpEF در مقایسه با افرادی با LVEF بیش از 40 درصد، سابقه بیماری عروق کرونر و امفارکتوس میوکارد داشتند.این افراد همچنین به احتمال زیاد قبلاً به دلیل نارسایی قلبی در بیمارستان بستری شده بودند یا کاردیوورتر-دفیبریلاتور قابل کاشت(ICD) داشتند.

· بیماران مبتلا به HFimpEF، در مقایسه با افرادی باLVEF بیش از 40 درصد، بیشتر احتمال داشت که در ابتدا با مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، مسدودکننده‌های بتا، آنتاگونیست‌های گیرنده مینرالوکورتیکوئید یا مهارکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین نپری‌لیسین درمان شده باشند. این نتایج پس از تنظیم جنسیت، منطقه جغرافیایی و سن همچنان حفظ شد.

· امتیازات KCCQ برای شرکت کنندگان تحت درمان با داپاگلیفلوزین، بدون توجه به وضعیت HFimpEF، بیش از افراد تحت درمان با دارونما، بهبود یافت. تجزیه و تحلیل داده های KCCQ در ماه اول، چهارم و هشتم یافته های مشابهی را نشان داد.

· عوارض جانبی جدی در بین 18 بیمار مبتلا به HFimpEF مشاهده شد، که ده نفر از آنها تحت درمان با داپاگلیفلوزین و هشت نفر تحت درمان با دارونما بودند. این عوارض جدی منجر به قطع مصرف داپاگلیفلوزین شد. عوارض جانبی جدی همچنین در بین 56 فرد با LVEF بیش از 40% رخ داد که 32 نفر از آنها با داپاگلیفلوزین و 24 فرد تحت درمان با دارونما بودند.

به طور کلی، یافته های این مطالعه نشان می دهد که عوارض و خطر مرگ در بیماران HFimpEF علامت دار، ممکن است با مصرف داپاگلیفلوزین کاهش یابد.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20221219/Dapagliflozin-improves-morbidity-reduces-risk-of-death-in-heart-failure-patients.aspx